معرفی آسفالت

مخلوط‌های قیری که در ایران به آسفالت موسوم هستند از اختلاط قیر و مصالح سنگی به‌دست می‌آیند. آسفالت انواع مختلف دارد و از آن برای ساختن لایه‌های رویه، اساس و زیراساس روسازی راه‌ها و فرودگاه‌ها استفاده می‌شود. خصوصیات آسفالت‌ها بستگی به خصوصیات مصالح تشکیل‌دهندۀ آن یعنی قیر و مصالح سنگی دارد.

مصالح سنگی آسفالت

مصالح سنگی معمولاً یا به‌طور طبیعی در طبیعت یافت می‌شوند و یا به‌طور مصنوعی و به‌صورت غیرمستقیم به‌صورت تفالۀ برخی از کارخانجات ذوب فلزات تولید می‌شود. مصالح سنگی طبیعی گاهی به‌صورت آماده از بستر رودخانه‌ها و یا معادن شن و ماسه‌ای که در طول مسیر راه‌ها قرار دارند به‌دست می‌آیند،

لیکن در اغلب موارد لازم است که مصالح سنگی را از شکستن سنگ‌های موجود در معادن سنگ تهیه کرد. شکستن سنگ در کارخانجات سنگ‌شکن که انواع مختلفی دارد انجام می‌شود. اگر مقدار سنگ شکستۀ موردنیاز برای تهیۀ آسفالت قابل توجه باشد از کارخانجات سنگ‌شکن سیار استفاده می‌شود.

برای تهیۀ سنگ شکسته، ابتدا سنگ‌های بزرگ موجود در معادن سنگ با استفاده از مواد منفجره شکسته شده و سپس این سنگ‌ها به کارخانۀ سنگ‌شکن حمل می‌شود. در کارخانۀ سنگ‌شکن این سنگ‌ها در یک یا چند مرحله به‌کمک سنگ‌شکن‌ها شکسته می‌شوند، تا دانه‌بندی‌های لازم به‌دست آید.

شکستن سنگ‌ها معمولاً در دو، سه و یا در چهار مرحله انجام می‌شود. مرحلۀ اول شکستن سنگ‌ها به‌کمک سنگ‌شکن‌های اولیه که معمولاً از نوع فکی، چکشی، و یا دوار هستند انجام می‌شود.

مصالح شکسته شده با استفاده از سرندهای لرزنده سرند شده و قسمت درشت‌دانه‌تر با استفاده از سنگ‌شکن‌های ثانوی که معمولاً از نوع چکشی، استوانه‌ای، و یا مخروطی هستند به مصالح با دانه‌های کوچک‌تر تبدیل می‌شود.

برای شکستن و خردکردن بیشتر مصالح سنگی از آسیاب‌های میله‌دار، گوی‌دار و یا سنگ‌شکن استوانه‌ای استفاده می‌شود.