šلویی کان می گفت: “من همیشه با مربع شروع به کار میکنم”؛ حتی با بررسی اجمالی پلان های ساختمان های شناخته شده او، از گرمابه ترنتون در سال ۱۹۵۵ گرفته تا مجتمع دولت در داکا در دهه ۱۹۸۰، به حقیقت این گفته پی می بریم.

گاهی کل ساختمان به شکل مربع است، اما اکثر اوقات این مربع ها به صورت خوشه ای و گروهی ترکیب بندی شده اند. و می توان گفت: خانه فیشر ساده ترین نمود از این ایده است.

خانه ی فیشر یا همان خانه ی نورمن فیشر را لویی کان معمار طراحی کرده بود و این خانه به سفارش دکتر نورمن فیشر و همسرش دوریس، طراح منظر، در سال ۱۹۶۷، هاتبورو در پنسیلوانیا ساخته شد.

خانه فیشر در واقع حاصل دو مکعب می باشد؛ که یکی اختصاص به نشیمن یافته و دیگری اتاق خواب ها را در خود جای داده و در زاویه ای تصادفی نسبت به یکدیگر مانند دو تاس که بر روی میز انداخته شوند قرار دارند.

قرار دادن نشیمن در یک بلوک مجزا نمونه ای از ترجیحات کان است که می خواست هر فضا یا اتاقی، فرم مستقل خود را داشته باشند. هر فضایی در این خانه خود به طور مستقل مربعی در دل مربع دیگر است و قسمتی از مکعب کلی ساختمان. لویی کان علاقه وافری به سنگ داشت؛

سنگ همان مصالح تشکیل دهنده خرابه های باستانی بود که وی در طول اقامت موقت خود در شهر رم دیده بود و آن ها را بسیار می ستود.

نور طبيعي، هويت يك اتاق را تعيين مي كند و طرح و نقشه‌ي ساختماني، نور را در قسمت هاي مخصوص به خود پراكنده مي كند. كان در اسكيس معبد يوناني پارتنون اجزاي ضخيم و توپر، مانند ديوارها و ستون ها را با رنگ سياه مشخص كرده است. در بناي معبد، اينها از جمله اجزاي لازم و كافي به حساب مي آيند

اين صرفه جويي طبيعي در اجزاي مهم بنا، يكي از نگراني ها و اشتغالات فكري كان، از ابتداي كارش بوده است؛ گرچه او هيچ گاه آن را به اين روشني بيان نكرده است. وي در كارهاي اوليه اش سعي كرده تا يك توزيع منطقي در قسمت هاي پر و خالي نماها به وجود آورد.

به طوري كه بازكردن يك سوراخ در ديوار براي ايجاد يك پنجره را كاري خودسرانه قلمداد مي كند. بدين ترتيب نماي خانه‌ي ويس از تركيب پانل هاي متحرك عمودي درست شده كه در هر زمان مي توان طبق شرايط مورد نظر جهت آنها را تغيير داد.