تغییر و دگرگونی در چرخه انرژی باعث پیامدهای پیچیده در نظام سامانه طبیعی شده و از اینرو لازم است با ارتقای سطح کمی و کیفی دانش خود، برای ساخت الگوهایی منطبق بر عملکرد سامانه طبیعی اقدام شود. قطعاً یکی از موثرترین راه ها به این منظور طراحی مناسب ساختمان های مسکونی است.

برای استفاده از انرژی های طبیعی، هماهنگ نمودن محیط زیست انسان با شرایط اقلیمی حاکم بر آن، اولین قدم محسوب می شود. ساختمان ها مسکونی به عنوان بیشترین مصرف کننده انرژی تولیدی در جهان، باید به نحوی طراحی شوند که حداکثر انرژی از منابع تجدید پذیر را استفاده کنند.

انگیزه اصلی از این پژوهش، عدم توجه معماری مسکونی امروز به طراحی به عنوان یک روش کارآمد در کاهش مصرف انرژی های فسیلی و آلودگی های ناشی از آن می باشد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی است.

گردآوری اطلاعات برای فرضیه اول و دوم به روش کتابخانه ای با تحلیل پیمایشی و ابزار جداول، و در فرضیه سوم برای شناسایی معیارهای طراحی از روش میدانی به کمک ابزار پرسشنامه بهره گرفته شده و آنالیز داده ها به کمک نرم افزارSPSS انجام شده است

و نتایج رتبه بندی شاخص های مورد بررسی به ترتیب عبارتند از: ساختمان کوتاه مرتبه، واحد مسکونی، مسکن بهینه و پایدار و بهینه سازی انرژی خورشیدی. در انتخاب سایت مناسب جهت طراحی از روش جدول SWOT و تکنیک AHP استفاده گردیده،.

در نهایت به طراحی یک مجموعه مسکونی کوتاه مرتبه در شیراز به جهت بهینه سازی بلوک های ساختمانی با ایجاد یک فرم فشرده نیمه برونگرا با ترکیبی از ساختمان و باغ که نشانی از معماری ایرانی هستند، دست یافته ایم. 

تدوین ضوابط ساختمان های مسکونی کوتاه مرتبه" به عنوان یک مبحث جدید و متمرکز از مقررات ملی ساختمان برای سهولت بهره برداری سازندگان محدود و با توجه به سابقه امر در سایر کشورها

 به منظور ایجاد وحدت رویه در تهیه ضوابط مربوطه در کمیته‌ها، تعریف "ساختمان‌های کوتاه مرتبه" مد نظر قرار گرفت. با اقتباس از معیارهای مشابه در مقررات کشورهای آمریکا، انگلستان و استرالیا  تحت عنوان "ضوابط ساختمانهای تک واحدی"، و غیره، سابقه مدارک تهیه شده درایران ونیز با الگوبرداری از روش اتخاذ شده

در ویرایش چهارم استاندارد 2800، به شرح زیر تعریف مذکور مورد تصویب شورا قرار گرفت
ساختمان کوتاه مرتبه یا محدود ساختمانی است دارای مساحت کل زیربنا، برابر یا کمتر از 300 متر مربع، کمتر از سه طبقه از روی زمین با ارتفاع حداکثر 10 متر ، دارای حداکثر چهار واحد مسکونی

باتعداد افراد ساکن دائمی زیر 12 نفر، دارای درجه اهمیت متوسط تا پایین (شامل مسکونی، انبار، ادارات فرعی و...) که به صورت منفرد و غیر انبوه ساخته می‌شود."