کاروانسرای مورچه‌خورت یکی از جاذبه‌های تاریخی استان اصفهان است که قدمت آن به عصر صفوی می‌رسد. این کاروانسرا در سمت چپ جاده اصفهان تهران قرار دارد و در ۴۵ کیلومتری شمال غربی اصفهان واقع‌شده است. بنا دارای ابعادی برابر با ۷۵ در ۸۶ متر است.

در چهارگوشه این کاروانسرا چهار برج مدور قرار دارد. دو برج توپر بوده و دوبرجی که در طرفین در ورودی قرار دارد توخالی است که از فضای داخلی آن به‌عنوان سرویس بهداشتی استفاده می‌کردند.

درگاه ورودی از طریق راهرویی با سه دهانه شامل راهروی کوتاه، سرسرا و در انتها ایوان بزرگ شرقی به حیاط داخلی راه دارد. در این قسمت دو اتاقک و بالاخانه‌هایی وجود دارد که مورد استفاده کاروانسرا دار و نگهبانان بوده است.

واژه مورچه‌خورت به دو گونه و دو صورت تلفظ رایج است، برخی این واژه را مورچه‌خوار و برخی مورچه‌خورت می‌گویند و می‌نویسند.

به‌طورکلی ویژگی‌های ساختمان بنا نشان‌دهنده صفوی بودن آن است. با مقایسه فرم، شکل و پلان بنا با برخی از کاروانسراهای صفوی می‌توان ساخت آن را به زمان شاه‌عباس اول نسبت داد. سر در ورودی شباهت زیادی با سر در کاروانسرای حسینیه و کاروانسرای گبرآباد دارد. این دو بنا مربوط به زمان شاه‌عباس اول هستند.

از طرفی وضعیت ورودی اصطبل ها به‌طور کامل قابل‌مقایسه با ورودی‏ اصطبل‌های کاروانسرای‏ کوهپایه و بیزیون است که‏ اولی دارای کتیبه‌ه‏ای مربوط به زمان شاه‌عباس اول و دومی نیز هم‌عصر آن است. تنها کتیبه بنا که در فضای‏ داخلی سردر قرار دارد مربوط به دوره قاجار بوده و نشان‏ دهنده انجام تعمیراتی‏ در سال ۱۲۵۱ هجری قمری است.

 از قهرود باید سه لیو در میان کوه عبور کرد از آنجا تا اصفهان‏ در هر سه لیو فاصله یک کاروانسرا بناشده است و اولی موسوم‏ به آشایا (آقا کمال) است، دومی که در وسط یا نصفه راه قهرود اصفهان است می شیاکور (مورچه‌خوار) نامیده می‏شود. که‏ یک کاروانسرای تنها نیست بلکه چند کاروانسرا است و بهترین‏ قسمت ده را تشکیل می‏دهد.