پوسته جامد زمین از سنگ های آذرین، دگرگونی و رسوبی تشکیل شده است. سنگ های رسوبی بیش از 70 درصد از سطح بیرونی زمین را پوشش می دهند، اما از نظر حجم، تنها درصد کمی از پوسته جامد زمین را تشکیل می دهند. این سنگ ها قبل از سخت شدن به صورت رسوب باقی مانده اند.

رسوب به ذرات موجود در رسوبات از تمام موادی اطلاق می شود که در نتیجه تخریب مواد جامد پوسته زمین و حمل و نقل آنها توسط آب، باد و یخ، یا از اشباع مواد شیمیایی محلول در آب یا ناشی از ترشح موجودات زنده در نهایت به صورت لایه هایی بر روی سطح پوسته جامد زمین رسوب کرده اند. به طور کلی، رسوب ممکن است با روش های فیزیکی، شیمیایی یا بیوشیمیایی تشکیل شود.

سنگ‌های رسوبی از طریق چهار فرآیند هوازدگی فیزیکی و هوازدگی شیمیایی، انتقال، رسوب‌گذاری و تراکم ایجاد می‌شوند. در حین حرکت، ذرات رسوب از یکدیگر جدا می شوند و دانه های سنگین تری زودتر رسوب می کنند.

هر نوع رسوب و سنگ همراه با محیط رسوبی نیز مرتبط است. مهم ترین این محیط ها مخروط های آبرفتی، دلتاها، دشت های سیلابی، رسوبات بادی، یخچال های طبیعی و خطوط ساحلی هستند. آنها متفاوت هستند، اما عمدتا به چهار دسته تقسیم می شوند که شامل کوارتز، کلسیت، خاک رس و قطعات خرد شده است.