انواع عملکرد اتصالات پیچی
- شناسه : 2016
- دسته بندی ها :
- برچسب ها :
انواع اتصالهای پیچی:
به طور کلی دو فلسفه در عملکرد اتصالات پیچی وجود دارد که عبارتند از: اتصال اتکایی و اتصال اصطکاکی.
عملکرد اتصال اتکایی: در عملکـرد اتکایی، پیـچ درون سوراخ صفحـات اتصـال قرار میگیرد و مهره بسته میشود. هنگامی که بار خارجی به پیچ وارد میشود، قطعات اتصال لغزش پیدا میکنند که در اثر آن، یک نیروی فشاری به لبههای اتصال وارد میشود که تبدیل به نیروی برشی در پیچ می گردد. این اتصال تنها برای حالت بارگذاری ثقلی می باشد و در طرح لرزه ای نباید از این نوع عملکرد در اتصال استفاده نمود. در این نوع اتصـال هیچ نیروی پیش تنیـدگی در پیچ ایجاد نمیشود و برای اجرای این اتصال، تنها سفت کردن پیچ به وسیله کارگر کفایت میکند.
عملکرد اتصال اصطکاکی: هنگامی که پیچ درون سوراخ صفحات اتصال قرار میگیرد، علاوه بر مهره باید از واشر نیز استفاده نمود. باید توجه شود که واشر مصرفی در اتصال اصطکاکی نباید از نوع واشر فنری باشد. بر اساس بند 10-3-5-3 مبحث دهم ویرایش 1387، در طراحی لرزهای تنها باید از این فلسفه طراحی در اتصال استفاده شود. به عبارتی دیگر، در طراحی همه اتصالات قابهای خمشی و قابهای دوگانه و نیز اتصالات بادبندی و وصلهی ستونهای باربر جانبی در قابهای ساده باید از این نوع عملکرد استفاده نمود. در این نوع اتصال، علاوه بر سفت کردن نخستین پیچ، باید به مقداری که در طراحی مشخص شده است، نیروی پیش تنیدگی نیز در پیچ ایجاد شود. با اعمال نیروی پیش تنیدگی، در پیچ تحت کشش قرار گرفته و با اعمال بار، بین صفحات اتصال اصطکاک به وجود میآید که باعث عدم لقی و کارکرد کامل اتصال میشود. باید در نظر داشت که شکل پیچ در اتصال اصطکاکی با شکل پبـچ در اتصـال اتکایی متفاوت است؛ به طوری که پیـچهای اتصال اصطکاکی دارای سرپیچ بزرگتر هستند.
زمانیکه یک پیچ پرمقاومت بدون کشش اولیه، تحت اثر نیروی کششی خارجی قرار میگیرد، نیروی کششی درون پیچ با نیروی اعمال شده برابر می گردد. در صورتیکه پیچ پیشتنیده (پیشکشیده) شده باشد، درصد بسیار زیادی از نیروی کششی خارجی صرف ایجاد نیروهای فشاری و یا گیرهای اعمال شده به اجزای اتصال میشود. به دلیل آنکه بهطور معمول کشش به وجود آمده در پیچهای پرمقاومت ناشی از نیروی کششی خارجی در لحظهی جداشدن قطعات از یکدیگر نزدیک به ده درصد بیش از کشش در آغاز بارگذاری میباشد، لذا باید همهی پیچهایی که تحت اثر کشش مستقیم قرار دارند، پیشکشیده شوند.
الزامات ضریب اصطکاک سطوح فولادی در اتصالات اصطکاکی: به طور کلی اصطکاک حاصل دو عامل میباشد، یکی زبری سطح و دیگری نیروی پیشتنیدگی. در طراحی فرض بر رنگ نشدن و وجود زبری مناسب سطوح اتصال میباشد، در نتیجه هنگامی که قطعات نصب میشوند، باید همهی سطوح اتصال (شامل سطوح مجاور سرپیچها و مهرهها) از قسمتهای پوسته شده و دیگر مواد زاید عاری بوده و بهویژه سطوح تماس اتصالات اصطکاکی باید به طور کامل تمیز باشد و اثری از پوستهی زنگ، رنگ، لاک، انواع روغن و مصالح دیگر در آنها وجود نداشته باشد. بنابراین پس از اینکه اتصال به وجود آمد، محل همهی پیچهای بسته شده رنگآمیزی میشود.
محدودیت های اتصالات پیچی: بر اساس فصل 10.1.10 مبحث دهم، برای اتصالات زیر باید از اتصال اصطکاکی با پیچ پرمقاومت یا اتصال جوشکاری شده استفاده شود: - وصله ستون ها در سازه های با ارتفاع 60متر و بیشتر. - وصله ستون ها در سازه های با ارتفاع بین 30 تا 60 متر در صورتی که نسبت بُعد کوچک پلان به ارتفاع در آنها از 40% کمتر باشد. - وصله ستون ها در سازه های با ارتفاع کمتر از 30 متر در صورتیکه نسبت بُعد کوچک پلان به ارتفاع در آنها از 25% کمتر باشد. - در سازه های با ارتفاع بیش از 40 متر، برای اتصال همه تیرها و شاه تیرها به ستونها و یا اتصالات هر نوع تیر یا شاهتیری که مهار ستونها با آنها مرتبط باشد. - همه سازه هایی که جراثقال های با ظرفیت بیش از 5 تن تحمل می کنند. وصله خرپاها یا تیرهای شیبدار سقف، اتصال خرپاها به ستونها، وصله ستونها، مهار ستونها، مهار زانویی بین خرپای تیر سقف و ستون و تکیه گاه های جرثقیل مشمول این امر میباشند. - در اتصالات تکیه گاه های اعضایی که ماشین های متحرک یا بارهای زنده از نوعی را تحمل می کنند که تولید ضربه و یا معکوس شدن تنش ها را به همراه داشته باشد. هر اتصال دیگری که در نقشه های طرح و محاسبه قید شده باشد.