ایده های جالب در ساخت آشیانه پرنده پکن - سازه برتر



ایده های جالب در ساخت آشیانه پرنده پکن

استادیوم آشیانه پرنده,ایده های جالب در ساخت اشیانه پرنده پکن,استادیوم آشیانه پرنده چین,مشخصات فنی استادیوم آشیانه پرنده,خلاقیت در طراحی,

در این پست از سایت سازه برتر به معرفی "استادیوم آشیانه پرنده چین" خواهیم پرداخت و در مورد مشخصات فنی و عمومی پروژه ، الگوها ، فرم ، هزینه ، امکانات و سایر مشخصات آن توضیحاتی ارائه خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

مشخصات فنی: استادیوم ملی پکن توسط معماران سوئیسی طراحی شده است و طبق برنامه ریزی از قبل تعیین شده در پایان سال 2007 به پایان رسید. این پروژه به علت بهره گیری از ایده های خلاقانه و نوآور در طراحی سازه و پوسته معماری مورد توجه معماران و متقدین هنری بوده است. استادیوم ملی پکن (آشیانه پرنده) نمونه ای برجسته از کاربرد علم زیست سنجی (ارگانیک شکلی) BIOMETRIC در معماری مدرن به شمار می آید. در واقع جنبش ارگانیک شکلی (تقلید از طبیعت) جنبش جدیدی نیست. این رویکرد، بازبینی نخستین الهامات بشر از طبیعت به شمار می رود. در سال 2002 کمیته برنامه ریزی شهری پکن، طی مسابقه ای بین المللی که انجام شد، این طرح را به عنوان طرح برنده اعلام کرد، این استادیوم به عنوان محل برگزاری افتتاحیه و اختتامیه مراسم المپیک نیز اعلام شده است.

مشخصات عمومی پروژه: • طول بنا: 333 متر • عرض بنا: 284 متر • ارتفاع بنا: 69 متر • ظرفیت استادیوم: 100 هزار نفر

الگو سازه ای: (طراحی سازه ای) طراحی و الگوی سازه ای بنا را می توان به سه بخش تقسیم کرد: 1. هسته بتنی سازه 2. ستون ها و پوسته معماری که از جنس فلز هستند 3. سقف استادیوم

هسته بتنی سازه به شکل سکویی بتنی طراحی شده است که وظیفه جای دادن تماشاچییان و انتقال و هدایت بار زنده استادیوم را به زمین (پی) دارد. پوسته فلزی استادیوم که به شکلی، نامنظم به چشم می خورد، دارای 24 ستون می باشد که دور تا دور این بیضی با فواصل منظم چیده شده اند. و بر روی هر یک خرپایی بزرگ قرار گرفته که وظیفه آن تحمل وزن پوسته و سقف استادیوم است.

استادیوم آشیانه پرنده,ایده های جالب در ساخت اشیانه پرنده پکن,استادیوم آشیانه پرنده چین,مشخصات فنی استادیوم آشیانه پرنده,خلاقیت در طراحی,

در واقع سازه این پوسته عظیم همین 24 ستون و خرپاها هستند و خطوط منحنی دیگر در پوسته، صرفا برای تکمیل ایده و طرح اولیه معماران آن به نمایش در آمده اند. در ابتدا قرار بود تا سقف بنا به صورت متحرک طراحی شود، اما به دلیل کم شدن بودجه طرح و کاهش آن، سقف به صورت ثابت طراحی و اجرا شد. این موضوع خود باعث شد تا میزان فولاد مصرفی به 40 هزار تن فولاد از 80 هزار تن فولاد تخمین زده شده کاهش یابد. همچنین این کار باعث کم شدن ضخامت ورق های مصرفی در ساخت 24 ستون خرپاها شد. این سقف فولادی (ثابت) به طول 330 متر، عرض 220 متر و وزن 45 هزار تن طراحی و در اکتبر 2006 ساخت آن به پایان رسید. به منظور دستیابی به ایده و طرح مورد نظر طراحان، عناصر فولادی پوسته در دیوارها و سقف به صورت یکپارچه اجرا شده اند. این پروفیل های فولادی از ضخامت 1 تا 10 سانتی متری (بسته به نوع و مقدار بار وارده به آنها) طراحی شده اند.

برای اجرای این پروفیل های یکپارچه که طول تعدادی از آنها به 600 متر هم می رسد، جوشکاری باید در محل انجام می شد، که از مشکلات جوشکاری در محل مطلوب نبودن دمای محیط (به ویژه در فصل زمستان) و دیگری جوش دادن بیش از 128 قطعه برای برخی از قطعات می باشد. ترکیب مواج و بلند و کوتاه در نما باعث ایجاد حجمی متعادل به شکل یک کاسه شده و شکلی پر پیچ و خم را ایجاد نموده است. نمای این استادیوم متشکل از سازه خالص است ، به طوری که می توان گفت نما و سازه یکی هستند.اعضای سازه ای به طور متقابل یکدیگر را سرپا نگه داشته و در مجموع فرمی مشبک را ایجاد نموده اند.نتیجه حاصل چیزی شبیه به آشیانه یک کبوتر است که از بافته شدن باریکه های چوب بدست آمده است. ورزشگاه جدید ملی پکن به صورت یک حجم برجسته در مرکز مجتمع المپیک قرار گرفته است.شکل خارجی ورزشگاه توسط مجموعه ای از تیرهای توری مانند فولادی محصور شده است. ترکیب موجی شکل بالا و پایین استادیوم فرمی چشمگیر را به وجود می آورد. نما و سازه آن کاملا شبیه هم هستند و در واقع سازه اصلی استادیوم به طور نمادین اجرا شده است. عناصر سازه به طور کامل پیوسته اند و شبکه ای را به وجود می آورند که تقریبا شبیه به لانه پرندگان است که با شاخه های کوچک به هم بافته شده است.

فرم ورزشگاه:

فرم ورزشگاه به صورت فرمی واقعی و ملموس است که تاثیر فضایی آن بدیع ، ساده و نوظهور است که نشانه ای بی نظیر برای المپیک 2008 شد. بدون در نظر گرفتن مقیاس و عظمت این ورزشگاه ، درک این فرم غریب سخت است. طرح موجود تمام نیازهای عملکردی و فنی مورد نیاز یک استادیوم المپیک را داراست. در این طرح اصراری بر شاخص نمودن معماری از طریق ایجاد دهانه های بزرگ و صفحات نمایشگر بزرگ نیست، بلکه تاثیر فضایی این استادیوم بدیع و منحصر به فرد است و به دلیل سادگی در ذهن بیننده قابل درک است. به این ترتیب یک عنصر شاخص معماری برای المپیک 2008 پکن شکل گرفت.هندسه سکوهای ورزشگاه و سازه آن مانند تنه درخت و شاخه های آن به صورت یکپارچه عمل می نمایند. دیوارهای توری مانند در اطراف ورزشگاه باعث به وجود آمدن یک شبکه بزرگ می شود که از طریق آن نور می تواند به درون ساختمان نفوذ کند. هرتزوک و دمورن در طراحی هایشان مجموعه ای از شکاف ها را قرار داده اند ؛ چیزی که آنها «تکنولوژی امروز ورزشگاه ها» نامیده اند. تمایل امروز به برجسته کردن وقایع و مجموعه های ورزشی مانند استادیوم هاست.ظرفیت ورزشگاه 100000 نفر است که حدود 80000 صندلی را در خود جای داده است و داخل آن 3 طبقه است و عملکرد آن شبیه به یک پاساژ ، بازارچه و یا یک سالن اجتماع است.

امکانات ورزشگاه آشیانه چین:

امکانات آن شامل رستوران ها ، سوییت ها ، مغازه ها و اتاق های استراحت می شود که این امکانات ، راحتی و دیدهای شگفت انگیز فراهم می آورد. جمعیت تماشاچیان از روی راهروهای منحنی و مشبک که از سازه استادیوم بیرون زده است منتقل می شوند. در فضای میان راهروها و سازه تسهیلات رفاهی برای بازدیدکنندگان و فضای سبز ، قطعات سنگ ، شاخه های بامبو و حتی بازشدگی هایی به سمت فضای داخل استادیوم در نظر گرفته شده است. زیرزمین استادیوم به شکل نرم و غیر محسوس بالا آمده و استادیوم را برجسته نموده است ؛ به این ترتیب محل ورودی استادیوم بالا آمده و از این محل دیدی کامل را به سوی تمام مجموعه المپیک را در اختیار قرار می دهد.

این مجموعه توسط سازه ای با کمترین مصالح ورزشگاه را محاصره کرده است و این سازه بایستی بتواند این ساختمان را در برابر آب و هوا ، برف ، زمین لرزه و ... محافظت کند. اعضای سازه ای هر کدام به صورت متقابل یکدیگر را در محل خود قرار داده و فضایی به شکل شبکه را تشکیل داده اند که نمای استادیوم ، پله ها ، سازه سکوها و سقف را به صورت یکپارچه در خود جای داده است.

برای عایق نمودن سقف استادیوم در بابر تغییرات آب و هوایی ، مانند آنچه پرندگان برای پر کردن حفره های میان لانه خود انجام می دهند ، فضاهای خالی میان سازه با استفاده از موادی که نور را از خود عبور می دهند پر می گردد. با توجه به آنکه فضاهای رفاهی مانند رستوران ها ، سوییت ها ، مغازه ها و اتاق های استراحت محصور می باشند می توان نما را بدون ایجاد سطحی پر و صاف ایجاد نمود.این امر باعث تسهیل تهویه هوای داخل استادیوم می شود که این مسئله نکته ی مهمی در طراحی پایدار استادیوم است .استادیوم به شکل یک ظرف بزرگ به نظر می آید که ظاهری متمایز و تاثیری واضح را هم از دور و هم از نزدیک ایجاد می نماید.

درون استادیوم به شکل یک بشقاب طراحی شده است که هیجان تماشاچیان را به حداکثر رسانده و بازدهی بازیکنان را به حداکثر برساند. برای ایجاد نمایی نرم و همگن جایگاه تماشاچیان به کمترین میزان ممکن مختل شده است و سقف آکوستیک جایگاه نیز سازه سقف را زیر خود پنهان می نماید تا به این ترتیب توجه تماشاچیان را تا حد ممکن به سمت زمین و مسابقه متمرکز نماید. در نهایت حضور انبوه جمعیت به معماری استادیوم شکل می دهد.