برند مبلمان خارجی، این بار هنکل هریس آمریکایی پیشتاز شده!

در ناخودآگاه ما مبلمان کلاسیک و آنتیک با مفهوم لوکس بودن عجین شده است؛ اما آیا هر محصولی با این خصوصیات ظاهری، کیفیت و دوام لازم برای به دوش کشیدن عنوان «لوکس» را دارد؟! تا به‌ حال پیش ‌آمده که با خود فکر کنید برندهای مشهور دنیا این میزان از کیفیت و طول عمر را چطور در محصولات خود ضمانت می‌ کنند؟ و در چه مسیری موفق به کسب اعتبار خود شده‌ اند؟ این بار می‌ خواهم برایتان داستان موفقیت یک کسب‌ و کار لوکس را تعریف کنم تا شاید یادمان نرود که هر برند موفقی در دنیا مسیر پرپیچ‌ و خمی را با این هدف که امروز بتواند اعتبار و شهرت خود را به نمایش بگذارد، پشت سر گذاشته است. این کسب‌ و کار موفق برند نام‌ آشنای مبلمان «هنکل هریس» است.

آعاز راه هنکل هریس

کسب‌ و کار «هنکل هریس» (henkel harris) از ابتدا فروتنانه آغاز به کار کرد. پس از خدمت در جنگ جهانی دوم، «کارول هنکل» و همسرش «ماری» تصمیم گرفتند تا وارد تجارت مبلمان شوند. هنکل با شناخت بسیار کم درباره هنر و صنعت، تصمیم گرفت تا این شرکت را با دوستش «جان هریس» تأسیس کند. در سال ۱۹۴۶ هنکل اولین ساختمان خود را اجاره و ساخت مبلمان را شروع کرد. از آنجایی‌ که آن ها خیلی بی‌ تجربه بودند، ساعت‌ های بی‌ شماری را صرف مطالعه چوب و یادگیری همه ‌چیزهایی که آماتورها باید در این خصوص یاد می‌ گرفتند، می‌ کردند. ماری و کارول ساعت‌ ها به تماشا و بررسی مبلمان آنتیک می‌ پرداختند و سعی می‌ نمودند همان نوع چوب و کیفیت را که این قطعات در اختیار دارند، بازسازی کنند.

درحالی‌ که سعی داشتند در این عرصه جای پای خود را پیدا نمایند، هنکل نیز به‌ عنوان یک تعمیرکار مبلمان کار می‌ کرد. این فرصت به آن ها اجازه داد تا با تکنیک‌ های ساختشان کاملا آشنا شوند و به آن ها در درک بهتر طراحی و ساخت مبلمان آنتیک که به دنبالش بودند کمک بسیار زیادی کرد. تجربه حاصل از این تلاش‌ ها منجر به نتیجه‌ ای تحسین‌ برانگیز برای کسب‌ و کار هنکل هریس شده است که هنوز به‌ وضوح در دوام و کیفیت کلی محصولاتشان قابل‌ مشاهده است. پس از سال‌ ها سختی کار، هنکل پنج کارگر دیگر را استخدام کرد و به‌ آرامی شهرت خود را به‌ عنوان یکی از بهترین ارائه‌ دهندگان مبلمان باکیفیت به دست آورد.

اولین چالش هنکل هریس، کمبود سرمایه

در سال ۱۹۵۶، جان هریس این شرکت را ترک کرد تا در سایر شرکت‌ های تجاری مسیر کاری خود را در پی بگیرد و مری و کارول را در کار مدیریت هنکل هریس تنها گذاشت. از آنجا که سرمایه محدود بود و مشتریان رضایت چندانی نداشتند، آن ها با راه‌ اندازی کمپین‌ های بازاریابی از راه ملاقات با واسطه‌ ها و فروشندگان مختلف در ویرجینیا سعی در احیای وضع به وجود آمده داشتند. بعد از اینکه هریس این شرکت را ترک کرد، کارول به قصد سفر، کشور را رها نمود و تلاش کرد این مبلمان را که در وسیله نقلیه شخصی‌ اش حمل می‌ کرد به فروش برساند، این در حالی است که مری در زمان غیبت او سعی داشت که در وینچستر کار را مدیریت کند. با این‌ حال، بخش تولید، نیاز به رشد داشت و کارخانه فعلی به‌ اندازه کافی بزرگ نبود تا نیازهای هنکل را تأمین کند؛ بنابراین در اوایل دهه ۱۹۶۰، هنکل کار تولید و پرورش گیاه را در وینچستر، ویرجینیا آغاز کرد تا اینکه در سال ۱۹۶۳ فقط چند روز قبل از کریسمس، هنکل به کار خود در کارخانه تازه پایان داد.

مدیریت هنکل هریس در بحران

کارول در سال ۱۹۶۹ به‌ طور ناگهانی جان خود را از دست داد و مری را در مدیریت شرکت تنها گذاشت. در کسب‌ و کاری موفق که همیشه تحت مدیریت مردان اداره می‌ شد این اتفاق برای مری چالش بزرگی به‌ حساب می‌ آمد. علیرغم همه مشکلات، مری پس از مرگ شوهرش به‌سرعت ۹۰ کارمند به شرکت و کسب‌ و کارش اضافه کرد و هم‌چنین به سراسر جهان به‌ ویژه اروپا سفر کرد. او از این سفرها به‌ عنوان فرصتی برای دیدن مبلمان آنتیک اروپایی استفاده کرد تا بتواند مبلمان جدید Henkel Harris را بر اساس طراحی اروپا تولید کند.

آموزش مداوم به کارکنان هنکل هریس

مری به‌ عنوان مدافع حق تحصیل و آموزش پیشنهاد داد که برای کارکنانی که می‌خواهند کلاس‌ های شبانه را بگذرانند، هزینه تحصیل پرداخت شود. او در تلاش برای الهام بخشیدن و آموزش کارکنانش، تصمیم گرفت تا شش اتوبوس را اجاره کند و کارگرانش را با تأمین هزینه سفر به ویلیامزبورگ، ویرجینیا بفرستد تا در مورد تاریخ آمریکا بیشتر بدانند و با دیدن سبک مبلمانی که در آن زمان ساخته می‌ شد آشنا شوند. این سفر آن‌ چنان موفق بود که ماریا قول داد تا آن را در نوبت‌ های بعد تکرار کند. دو بار در سال به مدت پنج سال، اتوبوس‌ ها را اجاره می‌ کرد تا کارکنانش به ویلیامزبورگ، کوه ورنون و وینترتور سفر کنند و بیشتر آموزش ببینند.

کارکنان هنکل هریس، یک گروه خوشحال از مردم

در اوایل دهه ۱۹۹۰، این کارخانه بیش از ۲۹۰ کارمند را با اشتیاق برای ایجاد آنچه بهترین مبلمان برای آمریکا بود به کار گرفت. نسل‌ های متفاوتی از کارکنان در این کارخانه کار کرده‌ اند و حتی برخی تا ۴۳ سال آنجا بودند. مری علاقه خاصی به ساخت مبلمان داشت؛ اما علاقه‌ اش به کارکنان خود بیش از آن بود و آن ها را مانند اعضای خانواده خود پذیرفته بود؛ تا جایی که از آن ها به‌ عنوان «یک گروه خوشحال از مردم» یاد می‌ کرد. مری وفاداری خود را در هنکل هریس اثبات رساند، حتی زمانی که نابینایی ناشی از دژنراسیون ماکولا گریبانگیرش شده بود. او در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۱ درگذشت. در سال ۲۰۱۳ خانواده « gum» هنکل هریس را خریدند و افتخار می‌ کنند که سنت تولید بهترین مبلمان آمریکا را در اختیار دارند. با همان تعهد به کارکنان خود و شور و شوق برای ساخت مبلمان، خانواده gum فقط یک هدف در ذهن خود دارند که از تداوم میراثشان اطمینان حاصل کنند.