رقابت‌ Moontopia باعث ایجاد سکونت در فضا می شود

مجله طراحی منتسب به جنوب انگلستان با نام eleven به تازگی اولین  رقابت‌های طراحی و ایده‌های بین‌المللی خود را بسته است و از انبوهی از طراحان و برنامه‌ریزان اجتماعی درخواست کرده است تا آینده مهاجرت به ماه را تصور کنند. نام این رقابت‌ها monotopia است. در عصر جدید اکتشافات فضایی که توسط  پیشرفت های فن آوری و منافع جهانی ممکن شده است، به خصوص با توجه به وضعیت فعلی زمین و برنامه ریزی برای آینده خود ، moontopia موجب ایجاد ایده هایی برای توسعه جوامع در ماه از هر جنبه از معماری گرفته تا پیامدهای اجتماعی را در بر می گیرد.  از تمام طرح های بین المللی که در این رابطه دریافت شد، مقام های اول، دوم و هشتم گزیده شدند که چشم اندازی خلاق و هوشمندانه برای آینده را خلق می کنند. . . در وهله اول، پروژه testlab توسط یک تیم از طراحان بین المللی به عنوان یک ارگانیسم تقریبا زنده و قادر به میزبانی انسان به تصویر کشیده شد. فرض اولیه ساده است: سکونت در ماه به زمان و یک فرایند ساخت و ساز تدریجی نیازمند است. در این سناریو، سکونت در ماه با یک گروه کوچک از فضانوردان و یک واحد سیستم محافظ آغاز خواهد شد. پس از آن که ساختار توسعه پیدا کرده و کامل شد به سیستم غلاف امکان رشد داده می شود و در نهایت  یک شبکه پیچیده تر از فضاها و خدمات قادر به میزبانی شهروندان خواهد بود. . . ساخت و ساز طرح testlab را از طریق مفهوم غشاء ارتجاعی لایه لایه  امکان پیدا کرده است ، به طوری که بنا خود به عنوان یک موجود  زنده  مستقل و سازگار با محیط زیست به ساکنان مزایایی می‌بخشد. خارجی ترین لایه یک ساختار اریگامی بر اساس فیبر کربن است که می تواند به صورت ارگانیک گسترش یافته و به گونه ای نامنظم منقبض شود و بستگی به این دارد که کدام مناطق نیاز به حجم بیشتر برای گسترش برنامه دارند. لایه های متوالی غشای خارجی حاوی مجموعه محلول هایی هست  که عناصر موجود در بادهای قمری  را جذب کرده و آنها را تبدیل به آب و اکسیژن که یک جزء کلیدی برای کل پروژه است می نمایند. آینده سکونت در ماه و در واقع در اینجا بر روی زمین ممکن است در معماری زنده نهفته است. . . . . Momenton Virium به عنوان نفر دوم رویکردی متفاوت نسبت به سکونت در ماه را اتخاذ می کند به عبارتی آن را رد می‌کند. در این طرح، مهم ترین بخش ازسکونت جایگزین کردن ایده آن با تلاش برای حفظ ماه به عنوان مفهوم نمادین است که همواره مورد توجه تاریخ بشر بوده است در نتیجه راه حل آن ها به این صورت است است که یک ایستگاه فضایی قابل سکونت از حلقه های آلیاژ آلومینیوم تیتانیوم متحد المرکز که در مدار ماه وجود دارند (در یکی از نقاط لاگرانژی آن) را به سطح آن به عنوان وسیله ای برای کنترل از راه دور اجرام آسمانی به کار می گیرد. هر حلقه به دور محوری متفاوت می چرخد که سیستمی با قابلیت بسط بی نهایت را ممکن می سازد. در هر حلقه، یک شهر خطی به وجود خواهد آمد که از بسیاری از ویژگی های زمین از جمله وزن مشابه و نور طبیعی بهره می برد . با توجه به مقدار مساحت سطح، این پیشنهاد مجموعه ای از پانل های خورشیدی را فراهم می آورد که به لحاظ نظری بیش مقدار انرژی  مورد نیاز برای زندگی می باشد. . . . با توجه به ایده توسعه تدریجی modulpia در مونتاژ ماژول های مبتنی بر بتن پس از مدل چند وجهی weaire-phelan قرار دارد. هر چند این حجم سه بعدی دارای شکل نامنظمی است می تواند در تمام ابعاد برای ایجاد شبکه های نامتقارن در عین حال کامل به کار گرفته شود. این پروژه برای اولین بار توسط توسعه بتن سولفوریک ساخته شد و به جای ترکیب سنتی  آب و سیمان از عناصر موجود بر روی ماه استفاده می کند . این ماژول  در زیر سطح ماه قرار دارد، با استفاده از چشم انداز نامسطح و مخدوش ماه به عنوان یک لایه  محافظ از آب و هوای سخت و شدید و تأثیرات ناشی از زباله های فضایی عمل می کند. در طول زمان، شبکه ای از فضاهای خوشه  بندی شده درست در زیر سطح طبیعی  ماه ساکن می شوند که به صورت دوره ای برای دریافت نور طبیعی تا حد ممکن نفوذ می کند. . .